Akelige gasten

Als mensen mij vragen waarom ik een aantal jaren geleden mijn ICT-carrière beëindigde en een bed en breakfast begon, dan antwoord ik steevast dat ik het leuk vind om blije gasten te hebben. In plaats van kritische medewerkers en opdrachtgevers zie ik nu tevreden gasten aan het ontbijt zitten. Na maandenlang gevleid te zijn door gasten die mij cadeautjes gaven, lieve teksten in mijn gastenboek schreven en mij dankzij het reviewsysteem van Bedandbreakfast.nl ook nog digitaal prezen, waande ik mij in de volmaakte wereld. Nu weet iedereen dat de wereld niet helemaal volmaakt is. En zo stortte op enig moment ook mijn idylle aan duigen, toen akelige mensen hun opwachting maakten.

Natuurlijk zijn er heel leuke gasten en minder leuke gasten maar waar ligt de grens van het onacceptabel gedrag? Toen de akelige gasten er waren, was wat mij betreft de grens snel bereikt. Ik werd afgeblaft. De deur ging tot een kier open. Daar moest ik het ontbijt doorheen schuiven, waarna deze weer werd dichtgeklapt. Toen ik – tot op het bot onzeker over het lot van mijn met zorg gedecoreerde accommodatie – door het venster gluurde en daar een vreselijke puinhoop zag, wist ik het zeker. Deze mensen moeten eruit. Maar hoe vertel je dat?

In het verleden hadden collega-eigenaren met hetzelfde probleem mij gebeld om advies. Hen adviseerde ik met ferme taal dat zij zelf de grens bepalen van onacceptabel gedrag. En dat indien deze overschreden wordt, zij gewoon duidelijk moeten vertellen dat de gasten moeten vertrekken.

In de praktijk bleek dit niet zo’n makkelijke boodschap te zijn voor een niet zo conflicterende persoon als ik. Gelukkig ging het uiteindelijk van harte en met grote overtuiging. Op enig moment wist mijn ruwharige teckeltje zich toegang te verschaffen tot het gastenverblijf. Een ijzige kreet van mevrouw, krachtige taal van mijnheer en hardhandige verwijdering van het hondje maakten mij tot verbijsterd deelgenoot van de situatie. Toen mij werd toegeblaft dat ik en mijn hond moest vertrekken, kwam mijn tekst met grote overtuiging. Niet ik maar u vertrekt en wel onmiddellijk en u komt nooit meer terug. Ze zijn vertrokken en ik wens niemand ooit hun verblijf toe.

Het is alweer een tijdje geleden. En het was gelukkig een uitzondering. Maar het is ook een realiteit. Helaas komen er heel soms ook akelige gasten. Stel als eigenaar zelf de grenzen en handel daarnaar. Ik run mijn bed en breakfast met plezier en beleefdheid komt van twee kanten. Ik wens u leuke gasten toe.

Ina Flohil is eigenaresse van B&B at the Beach in Den Haag. Iedere maand kun je een nieuwe column van haar lezen op deze blog.